ئه م روژی سالی تازه یه نه وروزه هاته وه / امروز روز نوروز و سال نو دوباره آمد
جیژ نیکی کونی کورده به خوشی و به ها ته وه / جشن کهن کردان با خیر و خوشی دوباره آمد
چه ند سال بوو گولی هیوای ئیمه پی په ست بوو تاکو پار/ سالهاست گل امید ما دربند بوده و اسیر
هه ر خوینی لاوه کان بوو گولی ئالی نه وبه هار/ و خون سرخ جوانان گل نوبهار ما بوده
ئه و ره نگه سوو ره بوو که له ئاسوی بلندی کورد/ همواره همین رنگ سرخ از بلندای افق کردستان
مژده ی به یانی بو گه لی دوور ونزیک ئه برد/ مژده فردای روشن را به ملت کرد نوید میداد
وا روژهه لات له به نده نی به رزی ولاته وه/ هنگام غروب خورشید از بلندای کوههای وطن
هه ر خوینی شه هیده ره نگی شه فه ق شه وق ئه داته وه/ رنگ سرخ خون شهید است که میدرخشد
نه وروز بوو ئاگریکی وه ها خسته جه رگه وه/ نوروز بود که آتش این شور را به دلها انداخت
لاوان به عه شق ئه چوون به ره و پیری مه رگه وه/ تا جوانان با اشتیاق به پیشواز مرگ بروند
تا ئیستا رووی نه داوه له تاریخی میلله تا/ تاکنون در تاریخ هیچ ملتی سابقه نداشته
قه لغانی گوله سنگی کچان بی له هه لمه تا/ سینه دختران سپر گلوله های نبرد باشند
پیی ناوی بو شه هیدی وه ته ن شیوه ن وگرین/ برای شهید وطن گریه و زاری نمیکنیم
نامرن ئه وانه وا له دلی میلله تا ئه ژین / آنان که در دل ملت هستند همیشه زنده اند
ترانه: فولکلور/ ماموستا حسن زیرک
