بوچه بووسم
ئانیگان ئاو ناوسێد،
با ناوسێد
بۆچه بووسم.
خوهر، مانگ، بهیانی، شهو ...
بۆچه بووسم.
چه ئهوسێد تا من بووسم.
ئهوه وا گهرهکیه بووسێد چتی له دڵماس
وا چویین له بیرهو بردێه و
ئهی ڕووژگاره هاله تاسهی وسیانن.
پهڵپگیر! کی وسیاێه، چه وسیاێه تا تو بووسید؟
وهک نمه بای بهیانی
ئهونه بڕو تا شهکهت بۊد،
جا بیدهنگی ههلاژه له سێوهر داری
ئهونه وا تاریکان جی سێوهر بۆرێد.
جا بی ئهوهیک وه خوهد بزانی
تاریکان تێد و تو تهک خوهیا ئهواد؛
ئهونه ئهوادهد تا تهک خوهیا کادهده یهکی.
جا ئیوارهیگ تویش ئهتی
قاڵو سووکی وا له سێوهر داری ترا ههلاژیاێه
ههڵ ئهورید و ئهوهیدهی؛
ئهونه ئهویدهی تا وێنهی خوهد بوده شهو.
ئایسه دیده هیچکه ناوسێد؛
تهنانهت ئانیگیش بۊنهسه تاریکان!
حهسهن موحهمهدی