سولتان/ استاد علی میرزاپور از محمودآباد شاهین دژ*

 سوڵتان

یه ی روژ له جه نگه ڵ یه ی پیره ڕە وی

خوی ئه پڵکانه و له بان زه وی

 زه ئیفه و ببی دی نادی چه وی

له بر خۆی ئه وه ت من که ی شاه ئه وم

 ئه ترسم بمرم دی نه دۊنت چه وم

هاته به ره و  دی سوڵتان خه فتییه

 

 ئڤڤە ل فکر  کرد وه لاو که فتییه

ڕه وی ئەزانن خه ریک چه فتییه

 ره وی خسته کار ئه و مغزه پوکه

ئه ترسیا هه لا ده س به ت له و تۊکه

 ئما وه ختی دی شێر خۆره ی ئه یه ت

وه ت خودا که ت  دی شێره ل تر نه یه ت

 من با کاره که م ،که م ،با هه ر شێر بییه ت

با من ده س و پای سوڵتان بووه سم

 

ئازاد بوت منش که می نه فه سم

ئه و چه وه کۊره ی بریبییه زه وی

 کوته ته نافی زۊ دا له چه وی

وه ت من ناترسم تون له ناو خه وی

 ده س وپای سوڵتان گشکی موهکه م به ست

له خۆشیا بییه شنگول و سه ر مه ست.

 

خاس گوێشکه دا  دی یه ی ده نگیک ئه یه ت.

ترسیا وه خۆی وه ت کی که سیک نه یه ت.

 

من له ێره بروه م  هر که  یه ت بییه ت.

دوپا کی خۆی داشت دوپای تر قرض کرد.

 شێرش هه ر چی داشت ، هه ڵگرد وه ل خۆی  برد.

دۊیای یه ی مود ده ت شێر خه وه ره و بی

 ده س و پا ی خۆی وه ختای له به ن دی

وه نه زه ر خۆی ئه وه خه و ئه دی

 

چه وی خاس سری ، دی ،هه ر وه راسی

وا به س تنه سه ی  نه ێرت خه لاسی

 له ی هاله بی کی یه ی که ر له و لاوهات

سوڵتان له به ن دی، فره ناراحه ت

 وه ت کی به ستییه هه م ده س و هه م پات

شێر یه ی قورره کرد،له من مه پرسه

 

ئمجا له جه نگه ڵ، له گشک بترسه

من کی سوڵتانم ،وا وه پیم کردن

 ئابرووم له لای که ره که بردن

ئه رای من خاسه له وێلا  مردن

 هه ڵا تون بێره و ده سم بکه ره و

یه ی چت خاس ئه ده م وه ل خوت بووه ره و

 یه ی که ر ئاغا وه ک تو هه ر ناوت.

تو من ئازاد که ی ماچ ئه که م چاوت.

 

که رش ناز ئه کرد هه ر ئه وه ت ناوت

بزانه به دبه ختی شێر ئیتاج که ره.

 ئه ڵا ڵکیه ته و، خه ری وه سه ره

که ر ، وه ت چه س بوژه ئه و چته خاسه

 با من بزانم قسیه که ت راسه

شێر ناراهه ت بی کشا هه ناسه

 وه ت من سوڵتانم درو نازانم

که ره چه رمی گێان قه زات له گێانم.

  

تو من له ی به نده ئه گه ر ئازاد که ی

من ماچی ئه که م، ئه گه ر تو پات به ی.

 که ر قیافه گرد ،وه ت مه گه تو چه ی

وه ت تو سوڵتانی پای من ماچ مه که

 یه ی فکر خاس ئه رای من بکه

شێرش له دل خۆی زمزمه ئه کرد

 وه خودای خۆی شکایه ت ئه برد

کی  بی  ،خودایا وا ئیتاجم کرد

 

ئمجا ئسته من وه که ر ئیتاجم

وه قسیه ی ئه که م چه بکه م نا ئیلاجم

 وه ت نیمه ی جه ن گه ڵ پاداشه تونه

له وێلا نیمه ی جه ن گه ڵ هین منه

 هه ر که س درو که ت که متر له ژنه

ده س شێر کرده و که ر وه دیانی

 شێر کی ئازاد بی ،له رز که فته گێانی

وه ت قبله ی ئاڵم وه من سه نه د به

 

تو‌ نیمه ی جه ن گه ڵ وه ناو من که

تو کی سوڵتانی بد قه ولی مه که

تا یه ی دفه ی تر کارت وه من که فت

منش وه ک ڕه وی نه که م کار چه فت

 وه ت نیمه ی جه نگه ڵ من وه تو ناده م

من ئه توام جه نگه ڵ گشکی وه تو به م.

 

له سوڵتانیشه خۆم ئستئفا به م

خه ر له خۆشیا یه ی ئاله م زه ڕان

 له چه و سوڵتانش خه وه که پەڕان

مغز که ر به سته س وه ک در گای زندان

 وه ت سوڵتان ئه را در چۊ  له مە یدان

له وێلا خۆمم سه ر تۊیله وسه ر که ێدان

 

که ر وه ت ،شیر ئه را ئه ی کاره کردی

شاهی دایته من ،هیچش نه بردی

 من له سه ر قه ولم ،مەوژه نه مامه

وه راسی شاهیم ئمجا ته مامه

 

که ر وه هه سره ته و له شیر ئه پرست

هه ر چۊن بوت هه لا له لی ئه ترست.

 ده لیلی چه بی من کردیته شاه ئه وت بزانم.

شێر وه ت که ره که خۆمش نازانم

له کار دونیا منش هه ێرانم

له و جه ن گه له ی کی، ڕه وی بووه ست ده س وپای سوڵتان

 

له قینا په رت بی زووان خۆی قرتان

که ر بوته سه بب، سوڵتان ئازاد که ت

 مجبور بوت سلطان باجی وه  وه به ت

ڕه وی ئازاد بوت قوڵودوری بکه ت

 که ر سزاواره ئه رای سوڵتانی

توخاس فکر که ی هه تمه ن ئه زانی

 

شێئره که ی من ،خو قسیه ی تاڵ نه ێرت

 ئمجا له ناوی قۊله چال نه ێرت

ئه ی که ر تو شاه بوی دی ناوت خەێرت

 گشکی ئیبره ته ئەگه بزانین

سوڵتان ئه ی نه قله ش، فقط خۆمانین.

*این شعر زیبا را یکی از مخاطبین وبلاگ از محمود آباد شاهین دژ برای ما ارسال کرده اند. از ایشان سپاس گزاریم.