نه‌رمه بای به‌یانی/ سواره ئیلخانی زاده
تو وه‌ک:
نه‌رمه بای به‌یانیان به‌هاری
تو له له‌شما:
گیانی سووکی نادیاری
بۆ شه‌وی خوشی و نه‌خوشیم:
یادگاری
ڕه‌مزی ئینتزاری
تو جریکه‌جریک ناو دارسانی‌گید وا جی دیین توه
بۆ هه‌ساره‌ی به‌رزی ئاواتم
ده‌نگ دۊریگی
چه‌نی جوانی
گیانه گه‌م!
جاران که ئه‌وتی:
پێکه‌نینت ده‌نگ دانه‌وه‌ی سه‌وزی شه‌تاوه
چاوه قه‌شه‌نگه‌د:
گوولیگه پڕ له ماسی
زه‌رد و سۊری به‌ر خوه‌ره‌تاوه
ئیسه بۆچه وه‌ک شۆڕه بی
برژانگه نه‌رمه‌گه‌د ده‌ور داێه‌سه‌و
بۆچه گه‌رمایی روانیند نه‌ماێه.
***
هه‌ڵگه‌ڕانه‌وه وه کوردی ناوچه قوروه: حه‌سه‌ن موحه‌مه‌دی
له کتاو شێعری " خه‌وه به‌ردینه"
(ئه‌سڵ شێعره‌گه):
سروه‌ی به‌یانی
تۆ وه‌کوو:/ سروه‌ی به‌یانانی به‌هاری/ تۆ له له‌شما:/ گیانی سووکی نادیاری/ بۆ شه‌وی خۆشی و نه‌خۆشیم:/ یادگاری/ڕه‌مزی ئینتزاری/ تۆ جریوه‌ی دارستانی جێ‌ژوانی/ بۆ هه‌سیره‌ی به‌رزی ئاواتم زریوه‌ی/ چه‌نده جوانی/ گیانه‌که‌م!/ جاران که ئه‌تکوت:/ پێ زایه‌ڵه‌ی سه‌وزی شه‌تاوه/ چاوی شینت:گکه‌نینت ۆمی مه‌ندی پڕ له ماسی/ زه‌رد و سووری به‌ر هه‌تاوه/ ئێسته بۆ وا شۆڕه بی/ برژانگی نه‌رمت ده‌وری داوه/ بۆچی گه‌رمایی روانینت نه‌ماوه؟/
(ترجمه‌ی فارسی):
نسیم صبحگاهی
تو مانند نسیم صبحگاهی در فصل بهاری/ در بدنم مثل جان ناپیدایی/برای شب‌های خوشی و بیماری، در کنارمی/ سنبل انتظاری/ تو صدای پرندگان جنگلی هستی که محل دیدن توست/ برای ستاره بلند آرزوهام/ صدای دوردستی/ چه زیبایی/ عزیز من!/ قبلاً که می گفتی:/ خنده‌هات مثل انعکاس صدای آبشار است/ چشمان زیبایت مثل برکه‌ی پر از ماهی/ زرد و سرخ در حالی که پرتوهای خورشید به آن می تابد/ اکنون چرا مژه‌های نرمت مانند بید مجنون/ دور آن را گرفته/ چرا گرمای نگاهت نمانده؟/
سه ردار