وه ک شیعر بی بولام

وه‌‌ک شێعر بی بۆ لام
مثل شعر بسویم بیا
له‌‌ هه‌‌ر کاتێکا وا ئه تانی
هروقت که تونستی
‌‌ هه‌‌ر  ئه و جیه وا خۆد ئه‌‌زانی!
میعاد گاه را که خودت میدانی
شێعر ناپرسێ من چۆنم
ای شعر حالم را نمی پرسی؟
شێعر ناپرسێ من هامه کو!
ای شعر نمی پرسی کجام؟
هه ر وه خت وا مه‌‌یلم  بو ئه یژم بی بولام
هر وقت که دوست داشتم میگم بیا
که‌‌ پێی خۆش بو
که دوست داشت
وت : ئاوه هاتیم!
گفت: دارم میام
شێعرکه‌‌ ئه تێ؛ وه‌‌ک باران تێ
شعر که میاد مثل بارون میاد
له‌‌ چوار وه‌‌رزی ژیانما،
در چهار فصل عمرم
ئه وارێ:
می بارد
دڵۆپ دڵۆپ
قطره قطره
خوڕڕه‌‌م خوڕڕه‌‌م
به شدت
یان ڕه‌‌هێڵه‌‌
یا مثل رگبار
تۆش وه‌‌ک شێعر بی بۆ لام
توهم مثل شعر بسویم بیا
وه‌‌ک شێعر
شبیه شعر
جێم مه ێڵه
‌‌ تنهام مگذار

وه ر گیر:حه سه ن.م