هه ر شه و / جلال کوهی

هه ر شه و...
من و خه یالد ،تا سو هاو ده ردیم
پر له په ژاره ی ،شه وه یل سه ردیم
چه وه ری نم نم ،نه رمه وارانیم
په روانه یم له ده ور، قبله ی دوس گه ردیم

      ***
من و خیالت تا صبح فردا همدردیم
درونمان پر از هراس شب های سرد است
منتظر نم نم بارانیم
ما پروانه ایم که تا صبح به دور قبله ی دوست می گردیم.