شعر ولم که از شامی کرماشانی
په‌ریشانم په‌ریشانم ولم که
دوچار ده‌رد پنهانم ، ولم که !
وه ده‌ردم ئاشنا کردی نه‌کردی
سته‌مگه‌ر فکر ده‌رمانم ، ولم که !
ولم که تا نه‌وه‌یت که‌س په‌ی وه ده‌ردم
دو سێ روژی که مهمانم ، ولم که !
نه‌گرت که‌س ده‌عوه‌تم خوه‌م بیمه مهمان
وه کار خوه‌م په‌شیمانم ، ولم که !
حه‌مامه ئی سرای سه‌رد و گه‌رمه
بساو کیسه‌یی وه ناو شانم ، ولم که !
نه ساخت من وه فولاده نه وه سه‌نگ
هه‌ف هه‌شت ده تیکه سوقانم ، ولم که !
ته‌نم زانم نه‌سیبِ مور و ماره
نه مورم نه « سلیمانم » ، ولم که !
وه کامِ که‌س نیه‌گه‌ردد چه‌رخ تا سه‌ر
نه ده‌رویشم نه سولتانم ، ولم که !
وه واویلای دل هه‌ر شو ره‌وانه
سرشک غه‌م وه دامانم ، ولم که !
خه‌رابم کرد خه‌رابات خه‌یالت
وه ده‌س چود عه‌قل و ئیمانم ، ولم که !
وه باده‌ی ته‌لخ جام زنده‌گانی
ده‌مێ مه‌ست و غه‌‌زه‌ل خوانم ، ولم که !
وه سه‌حرای خیال چون قه‌یس سانی
تو کردی ویل و ویلانم ، ولم که !
گوزه‌شت فه‌سل به‌هار و موسم باخ
وه فکر له‌رز زمسانم ، ولم که !
له وه ترسم بکیشد کار وه ها‌وار
نه‌که‌ی که‌س گوش وه ئه‌فغانم ، ولم که !
ولم که‌ید یا نیه‌که‌ید ره‌حمی وه حالم
ته‌نم کردی وه زندانم ، ولم که !
وه ئه‌رواح شه‌ره‌ف سوگند که داێم
مه‌لول مه‌رگ وجدانم ، ولم که !
شه‌ره‌ف کوشیاد و وجدان جوانه مه‌رگ بی
وه بی وجدانی حه‌یرانم ، ولم که !
وه کام دوشمه‌ن بووه‌م ئێ دوس شکایه‌ت ؟
که دوس بی قاتل گیانم ، ولم که !
ولم که ! ول که‌رت نیم سوب له مه‌حشه‌ر
تو کردی خار دورانم ، ولم که !
تو کردی بی سه‌ر و سامان « شامی »
وه مه‌ولا خوه‌م قه‌شه‌نگ زانم ، ولم که !
