چیرۆک
از یک ناشناس
در قدیم فردی در بازار گدایی می کرد، و مردم با نیرنگی، حماقت او را دست می انداختند، دو سکه به او نشان می دادند که یکی طلا و دیگری نقره بود. او همیشه سکه نقره را انتخاب می کرد تا این که مرد مهربانی رسید و از اینکه او را مسخره می کردند ناراحت شد رو به گدا کرد و گفت: سکه طلا را بردار. این طوری پول بیشتری گیرت می آید و هم مسخره‌ات نمیکنن. مرد خندید و گفت: اگر طلا را بردارم دیگر مردم پول به من نمی دهند تا ثابت کنند من احمق تر از آن هایم.
***
له قه‌یما پیاویگ ناهمی، له ناو بازاڕا ده‌سی دا به گداییه‌وه و خوه‌ی وه ئه‌حمه‌ق و حه‌په‌نگ نیشان ئه‌دا. مه‌ردمیش به فه‌ن و فێل کڵاویان ئه‌نیا سه‌ری، سکه‌یگ زه‌ڕ و سکه‌یگ نوقره‌یان ئه‌دانیشانی. گداگه داێمه نوقره‌گه‌ی هه‌ڵ ئه‌گرد. ڕۆژی پیاوی دڵسۆز له که‌نین مه‌ردم و خه‌ڵک ناره‌حات بوو. وه گداگه وتی زه‌ڕه‌گه هه‌ڵگره، پۆڵ فره‌تر گیرت تێ و پێدیش ناکه‌نن.گداگه بزه‌یگی کرد و وتی ئه‌گه‌ر زه‌ڕه‌گه هه‌ڵگرم گداتر ئه وم. چوون مه‌ردم ئیتر نوقره ناده ن پیم دا مالووم که‌ن من له ئه‌وان ئه‌حمه‌ق‌ترم.!
(بڕه‌یگ له مه‌ردم تێر ئه‌خوا و خوه‌ێ کز ئه‌کا)
وه‌رگیڕ(موته‌رجم):که‌یوومه‌رس گه‌ڕووسی
ده سیت خوه ش بود