نکاتی که در الفبای کردی قروه لازم است بدانیم:
الف) صدادار: ئ - ۆ - وو - ە - بزرۆکە - ۊ
ب) بی صدا: ڕ - ڵ(هر دو تلفظ غلیظی دارند)
مثال برای صدادار:
ێ: بێ (بیا) - تاوێ(مدتی)
ۆ: تۆخس (پررو)- بۆخچە(بغچه)
وو: بووسە (بایست)- بوو(رایحه)
ە: تەوەر (تبر)- کەفت(افتاد)
بزرۆکە: مامر(مرغ): بین (م) و (ر )صدای کوتاه و سریع کسره, تلفظ می شود. مثال های دیگر: من(من)-شریقە(رعد و برق)
ۊ: چۊ (رفت)- پۊل(پول)
مثال برای بی صدا:
ڕ: کوڕ (پسر)- پڕ(پر)-هەڕەشە(تهدید)
ڵ: پەڵپ (بهانه)- کاڵ(نارس-کم رنگ)
نکته:
1- حرف(گ)در فرهنگ لغت کلهری و کرمانشاهی بە صورت(ێ) کسرەی کشیده نیز کاربرد دارد, مثل ئاێر / ئاگر
2- دو حرف (ن) و (گ) وقتی کنار هم بدون واسطه در یک هجا(بخش)قرار بگیرند; در نوشتاری نوشته می شوند و در تلفظ در دهان باهم تلفظ می شوند, یعنی انتهای زبان به سقف دهان می چسبد و صدا از بینی بیرون می آید.
3- آنچه در نوشتار کردی اهمیت دارد تلفظ است,یعنی همانگونه که تلفظ می شود نوشته می شود.
گروه نویسندگان